Ziębice – Cukrownia

Cukrownię Ziębice (niem. Zuckerfabrik Münsterberg in Schlesien) wzniesiono z inicjatywy dyrektora Fabryki Rur Glinianych – Karla A. Brandta. Budowę kompleksu produkcyjnego rozpoczęto w 1882 roku według projektu firmy Vernicke-Hall. Pierwszy wyrób cukru nastąpił rok później w 1883 roku. Zakład działał do 2001 roku i należał do jednych z największych tego typu na Dolnym Śląsku. W 2005 roku wydano decyzję o wpisanie obiektów dawnej cukrowni Ziębice do rejestru zabytków z numerem rejestrowym 544/A/05/1-7. Kryterium dokonania wpisu była wartość zabytkowa zakładu. Ochronie poddano budynki usytuowane w południowo-wschodniej części założenia, należą do nich: pakownia cukru, produktownia, surownia, budynek filtracji, biura technicznego, krajalnicy, płuczki buraków oraz suszarnia cukru. Wszystkie obiekty oprócz budynku krajalnicy wzniesiono w 1883 roku. Budynek krajalnicy stanął w roku 1950 – jednak jego forma architektoniczna nawiązująca do budynku produktowni oraz dopełnienie wschodniej ściany założenia był powodem objęcia go także ochroną konserwatorską. Wszystkie budynki są dwu- lub pięcio-kondygnacyjne, murowane z cegły, nieotynkowane, przekryta dachami dwuspadowymi. Elewacje wykonano z licowej cegły klinkierowej, udekorowano lizenami, gzymsami schodkowo-kostkowymi i fryzami kostkowymi, które podkreślają rytmiczny układ fasad. Obramienia okien i drzwi domykają zaś łuki pełne.