Inicjatywa wzniesienia mostu Rio-Andirio (gr. Γέφυρα Ρίου-Αντίρριου) w Grecji sięga wieku XIX – bowiem pomysłodawcą tego przedsięwzięcia był polityk, siedmiokrotny premier Grecji w latach 1875-1895 – Charilaos Trikupis. Na realizację ówczesnych planów trzeba było zaczekać przeszło sto lat – otwarcie mostu Rio-Andirio miało miejsce w 2004 roku. Oficjalna nazwa – Most im. Charilaosa Trikoupisa – została nadana na cześć wcześniej wspomnianego pomysłodawcy.
Most Rio-Andirio znajduje się w regionie zachodniej Grecji i przecina Zatokę Korynt łącząc Peloponez z Grecją kontynentalną. Most łączy miasta Rio oraz Andirio, a także dwie główne drogi o znaczeniu ogólnokrajowym. Wybudowanie mostu pozwoliło na przyspieszenie podróży pomiędzy kontynentem, a Poloponezem, która była wcześniej możliwa jedynie przeprawą promową. Codziennie przez most przejeżdża około jedenaście tysięcy pojazdów. Jest jednym z najdłuższych mostów tego typu – jego długość wynosi 2883 metry. Na szerokości 27,2 metrów znajdują się dwa pasy drogi w obu kierunkach, pas awaryjny oraz chodniki dla pieszych. Most posiada konstrukcję wantową – podwieszaną na czterech pylonach o wysokości 159m nad poziomem morza. Ze względu na posadowienie na niestabilnym podłożu w lokalizacji gdzie przebiega uskok tektoniczny, a okolica charakteryzuje się wysoką aktywnością sejsmiczną okolicy oraz silnymi wiatrami – most jest powszechnie uważany za inżynieryjne arcydzieło. Konstrukcję zaprojektowano tak aby była odporna na wstrząsy o sile wynoszącej co najmniej 7 stopni w skali Richtera.
Pierwsza koncepcja budowy mostu – połączenia kolejowego – pochodzi z roku 1889, a jego autorem byl Harilaos Trikoupis. Dopiero po stu latach Grecja podjęła kroki realizacji zamierzenia i w 1980 roku ogłosiła przetarg na połączenie Peloponezu z kontynentem. Ofertę jednak anulowano ze względu na brak zainteresowania ze strony firm budowlanych. Siedem lat później – w 1987 roku ogłoszono nowe, międzynarodowe zaproszenie do składania ofert na zaprojektowanie oraz budowę mostu, które również nie zakończyło się powodzeniem. Drugi konkurs ofert odwołano w grudniu 1990 roku. Trzeci przetarg miał miejsce w 1991 roku jednak tym razem bazujący na umowie koncesyjnej. Konkurs po wielu odroczeniach odbył się w 1993 roku, a wstępną umowę z wyłonionym w ten sposób koncesjonariuszem podpisano w 1996 roku. W tym samym roku Europejski Bank Inwestycyjny zatwierdził pożyczkę, a w 1997 ostatecznie podpisano ostateczne umowy, które obejmowały projekt, budowę, finansowanie, utrzymanie oraz eksploatację mostu podczas 42-letniego okresu koncesyjnego. Siedmioletni proces budowy obejmował dwa etapy. Dwuletni okres przygotowawczy w latach 1998-1999 obejmował głównie prace nad projektem mostu, przygotowanie placu budowy oraz prace pogłębiające. Drugi etap był pięcioletnim okresem budowy w latach 2000-2004. Słupy podtrzymujące całą konstrukcję wzniesiono w trzy lata – od 2000 do 2003 roku. Główne prace zakończono w maju 2004 roku. Otwarcie mostu odbyło się 7 sierpnia 2004 roku przed inauguracją XXVIII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Atenach. Całkowity koszt budowy wyniósł około 630 milionów euro. Most Rio-Andirio został zbudowany przez francusko-greckie konsorcjum kierowane przez francuską grupę Vinci SA obejmującą greckie firmy Hellenic Technodomiki-TEV, J & P-Avax, Athena, Proodeftiki i Pantechniki. Głównym architektem był Berdj Mikaelian.
Fotografię wykonano: czerwiec 2009
Żródła:
Omega Centre, Greece Rion Antirion Bridge [dostęp: 25.04.2018]
wikipedia.org, Rio-Andirio (most) [dostęp: 25.04.2018]
wikipedia.org, Rio–Antirrio bridge [dostęp: 25.04.2018]